Mijn verhaal
Marian
Mijn naam is Marian.Ik ben gehuwd met Laurence en moeder van twee zonen, die inmiddels volwassen zijn.
Lange tijd ben ik, fulltime werkzaam geweest in een leidinggevende functie van een productie afdeling in een ziekenhuisapotheek.
Sinds augustus 2018 zijn wij, nadat we tien jaar, net over de grens, in België hadden gewoond, opnieuw woonachtig in Nederland. De kinderen waren al jaren eerder in verband met studie en werk teruggekeerd naar ons geboorteland.
DE AFGELOPEN JAREN:
Vanwege de hoge werkdruk en mede door gezondheidsproblemen moest ik mijn stressvolle baan op 1 maart 2020 vaarwel zeggen en was ik ineens werkloos. Kortom ik ging eerder dan verwacht met pensioen en het tijdstip was niet mijn eigen keuze.
Als je zoiets overkomt en je bent net zo’n workaholic als ik was, dan val je in eerste instantie in een zwart gat. Daardoor ben ik op een gegeven moment gaan nadenken hoe ik mijn verdere leven wilde invullen, en iets gaan doen wat mij ook weer voldoening zou geven.
Kort nadat ik officieel gestopt was, in maart 2020, kwam heel de wereld lam te liggen door het COVID – 19 (Corona) virus en moesten we leren omgaan met de opgelegde maatregelen en een nieuwe manier van sociaal leven. In die tijd ben ik, na jaren mijn analytische, zorgzame, organisatorische en leidinggevende capaciteiten ontwikkeld en uitgevoerd te hebben, mijn creatieve ik gaan ontdekken.
Wil je weten wat mijn kenmerken zijn, klik dan hier.
Mijn Website
Door mijn drukke baan en daarnaast de zorg voor mijn gezin, was er weinig tijd voor mijn creatieve ontplooiing. Maar toen ik thuis kwam te zitten had ik meer tijd over dan me lief was en daar moest ik iets mee. Om mij niet alleen met huishoudelijke werkzaamheden te vervelen, wilde ik iets doen waar ik plezier in had. Het schrijven van korte stukjes (blogs) vond ik al enige jaren leuk en bleek nu een uitkomst.
Op 4 februari 2013 schreef ik namelijk mijn allereerste blog. Toentertijd was ik erg geïnteresseerd in woonbladen en in één daarvan zag ik een reportage van een inrichting, waarvan de geïnterviewde dame des huizes, blogs over haar huis schreef. Nadat ik enige tijd haar verhalen had gevolgd, waagde ik ook de sprong in het diepe.
In 2017 begon ik samen met mijn zus een website waar we over alles wat we leuk vonden en onze interesse had, als vrouwen van 50 en 60 plus, schreven.
Toen ik meer tijd kreeg en dagelijks een doel nodig had om enigszins structuur in mijn vrije bestaan te creëren, was de tijd rijp om opnieuw een website voor mijzelf te starten. In eerste instantie wilde ik het als een hulpmiddel gebruiken in mijn strijd tegen mijn overtollige kilo's. Ik bedacht dat, wanneer anderen zouden lezen hoe ik het aanpak, dit als de bekende stok achter de deur zou zijn. Maar naast lekker eten en me tot vervelends toe bezig te houden met afvallen, had ik nog zoveel andere interesses waar ik over wilde schrijven.
Ik vind het leuk om me met mode, verzorging, reizen, uitgaan, inrichten van huis & tuin, lekker eten et cetera bezig te houden en daarover te schrijven en deze verhalen te voorzien van zelfgemaakte foto's . Vanaf maart 2020 starte ik de website SUPERVET 60+, waar ik de nodige verhalen m.b.t. tot al deze onderwerpen op poste.
Het heerlijke van het schrijven van blogs is dat je er niet meer dan een laptop voor nodig hebt. Een vaste werkplek is geen noodzaak. Ben ik niet zo lekker en wil ik de dag in bed doorbrengen, dan kan ik zelfs vanuit die positie een blog produceren. Niemand die ziet hoe ik erbij zit of lig. Maar de meeste tijd schrijf ik mijn blog thuis, aan de eettafel. Hier heb ik de ruimte om al de spullen, aantekeningen en dergelijke, en eten en drinken om mij heen te verzamelen en aan de slag te gaan voor zolang als ikzelf wil en nodig heb. En aangezien ik de laatste jaren ook tijdens vakanties en weekendjes weg mijn laptop meeneem, kan ik ten allertijden blogs posten als de behoefte daaraan er is en ik de inspiratie ervoor heb.
In oktober 2021 was de inspiratie op en wilde ik meer aandacht aan mijn gezondheid besteden. Ik kondigde een pauze aan voor minimaal een half jaar en dacht zelfs dat ik helemaal zou stoppen. Maar uiteindelijk begon de behoefte om te schrijven weer de kop op te steken, alleen wilde ik het nu anders aanpakken met een geheel nieuwe website en onder mijn eigen naam.
Doordat ik mij hier enige tijd mee bezig hield, heeft dat uiteindelijk geleid tot de website in de vorm zoals deze nu is. Ik heb wat onderwerpen van mijn vorige website vaarwel gezegd, omdat deze toch wat te privé waren of nu niet meer bij mij passen. Deze "nieuwe": website vul ik met de onderwerpen die ik leuk vind om te delen, die nog steeds betrekking hebben op mijzelf en die ik schrijf vanuit mijn eigen visie en (levens)ervaring.
Laurence
Laurence is al jaren mijn steun en toeverlaat. Mijn beste maatje en tevens mijn minnaar. We zijn sinds 1985 bij elkaar en omdat we wisten dat we samen oud wilden worden, zijn we in 1988 getrouwd.
Hij steunt mij bij al mijn creatieve plannen en komt vaak met ideeën, die mij stimuleren tot een volgende stap in de ontwikkeling hiervan. Ik vind het geweldig hoe hij met mij meedenkt en mij daardoor prikkelt om het beste uit mezelf te halen.
Samen brainstormen over nieuwe stappen die we kunnen en willen maken op wat voor gebied dan ook, is iets waar ik erg van kan genieten. Hij vult mij aan, stimuleert mij tot nadenken en handelen, komt met oplossingen bij problemen, gaat een discussie met mij niet uit de weg en corrigeert indien het nodig is, maar bovenal respecteert hij mij en laat hij mij nog steeds iedere dag weten dat hij zielsveel van me houd. Een leven zonder hem kan ik mij dan ook niet voorstellen en zou ik niet de persoon zijn die ik nu ben.