27 MAART 2020
Toen mijn man en ik een goed jaar samen waren, kwamen we bij een antiquair een een antiek geloogd grenen kast met glazen deuren tegen waar we beiden meteen verliefd op waren. De antiquair was tevens een restaurateur en was niet erg zakelijk ingesteld. Vooraf hadden mijn man en ik een bedrag afgesproken waar we niet overheen wilden gaan. De vraagprijs zat daar zover onder, dat we niet alleen deze kast, maar ook nog een mooie oude ladekast, eveneens geloogd grenen, hebben gekocht.
De kast hebben we afwisselend als servies- of boekenkast gebruikt, afhankelijk waar in huis hij kwam te staan. Mijn voorkeur ging er meestal naar uit om al ons serviesgoed er in uit te stallen. Nadat we hoorden wat de eigenlijke waarde van de kast zou kunnen zijn, heb ik gezegd dat ik deze nooit weg zou doen.
Anderhalf jaar geleden, bij de verhuizing naar onze huidige woning, hebben we een compleet nieuwe inrichting gekocht. Van een landelijke stijl gingen we over naar een meer industriële sfeer. We hebben dus praktisch al onze oude meubels weg gedaan met uitzondering van de antieke exemplaren. Omdat de kinderen al uit huis waren, zijn we wel wat kleiner gaan wonen. Waar we in het vorige huis, wat trouwens een monumentaal pand was, een grote woonkeuken hadden, is het hier een open keuken die ter grootte is van onze vorige bijkeuken.
Ik vind het heerlijk, alles licht en nieuw, maar het was wel de vraag of onze kast in de keuken geplaatst kon worden. Gelukkig hadden we hier over de gehele lengte een muur aan een kant en daar staat hij nu voor. De deuren, waarvan een paar ruitjes tijdens de verhuizing zijn gesneuveld, hebben we er dit keer uit gelaten, wat ontzettend makkelijk is bij het uitruimen van de vaatwasser.
Toen ik mijn serviesgoed ging uitpakken om mijn kast in te richten, bleek er heel wat van gesneuveld te zijn. Doordat ik de dozen niet helemaal tot de bovenkant had gevuld uit angst dat mijn servies zou breken, zijn ze, nadat ze in de tijdelijke opslag opgestapeld werden, gaan inzakken en zijn alle bovenste dozen omgevallen. Een kwestie van eigen schuld dikke bult dus.
Ongeveer de helft was heel gebleven, maar omdat ik verschillende serviezen had, hield ik dus geen compleet stel over. Mijn man vond het meteen een mooie opruiming en zei dat we maar naar een ander servies moesten kijken, het liefst iets robuuster met meer kleur.
Toen we een kijkje bij Intratuin gingen nemen om onze cadeaubonnen die we bij de house-warming hadden gekregen te gaan besteden, zagen we een gedekte tafel met het servies wat we voor ogen hadden.
Tegenwoordig kan je een servies zelf samen stellen qua vormen, kleuren en aantallen. Wij kozen ervoor om een zes persoons-servies samen te stellen van de licht beige onderdelen gecombineerd met de grijsgroene variant. Wanneer ik de tafel ermee dek, moet ik altijd aan het buitenleven in Frankrijk denken en nu buiten het zonnetje schijnt, krijg ik ook wel een beetje een vakantiegevoel.