FEBRUARI 2022
Echt sporten, zoals ik dat voor ogen heb, is er momenteel met mijn slechte knieën niet bij, maar ik moet wel in beweging blijven om de doorbloeding van mijn spieren te bevorderen. Dit is nodig om onder andere minder last van krampen te krijgen ten gevolge van de fibromyalgie. Tijdens de revalidatie zorgde het één op één sporten onder begeleiding ervoor dat ik toch weer wat mobieler werd en na dit traject heb ik nog anderhalf jaar onder begeleiding van een personal trainer mijn oefeningen kunnen doen.
Op een gegeven moment ging het weer slechter met mij en had ik veel pijn, waardoor ik niet veel meer kon en gestopt ben met trainen bij de personal trainer. Uiteindelijk had ik de knoop doorgehakt en ben ik naar de huisarts gegaan met het idee om mij te laten opereren voor nieuwe knieën, zodat ik na een jaar weer kan sporten zoals ik dat wil. Althans dat was mijn gedachte. Maar ik moet eerst mijn spieren trainen onder begeleiding van een fysiotherapeut, want doordat ik nu weinig kracht heb is een operatie nog niet raadzaam.Tevens heb ik momenteel zo’n slechte conditie dat ik bij de minste geringste inspanning naar adem sta te happen. Op dat gebied is er dus ook veel werk aan de winkel.
Ook thuis moet ik wat meer in beweging gaan en aangezien ik op dinsdag- en vrijdagochtend al sport bij de fysiotherapie, moet dit op de andere dagen van de week gebeuren. De bedoeling is dat ik alles langzaamaan op ga bouwen.In de tuin, onder de overkapping, heb ik een hometrainer staan en zodra het weer beter en warmer weer is, kan ik ook met regelmaat buiten gaan trainen.
De wil is er wel, maar tot nu toe heb ik al een zware kluif aan de krachttrainingen die ik onder begeleiding van de fysiotherapeut doe. Ik wil te veel en te snel en dat moet ik dan de volgende dag bekopen. De fysiotherapeut moet mij zelfs wel eens afremmen. Maar ondanks alles heb ik de moed nog niet verloren.