VRIJDAG 11 MAART 2022
Herken je dat? Je huis is helemaal ingericht naar je zin, alles nieuw en na een tijdje begint het te kriebelen en wil je wat dingen gaan veranderen. Ik ben niet echt wispelturig wat inrichting betreft, maar sommige aanschaffen lijken heel leuk, totdat ze een tijdje in je huis staan en je steeds vaker gaat denken dat dit het toch net niet helemaal is, wat je voor ogen had.
Al eerder vertelde ik dat er een open vitrinekast in onze gang stond, waar ik de diverse prullaria uit het verleden in had uitgestald. Op een gegeven moment werd deze kast steeds meer een doorn in mijn oog. De hele gang was trouwens niet naar mijn zin. Te vol, te rommelig, maar vooral de vitrinekast stoorde mij enorm, zeker als de zon door de gang scheen en ik weer allerlei stofdeeltjes op de glazen platen zag liggen.. Grrr. 😠
Toen ik het er met Laurence over had, zei hij meteen dat de vitrinekast hier wel weg kon, naar zolder, en dat de hele gang aangepakt kon worden. O wat een heerlijkheid als een man zo reageert. Maar omdat ik toch een paar van mijn prullaria niet naar de zolder wilde verbannen, ben ik aan het reorganiseren gegaan.
Als eerste had ik een onderkomen gevonden voor de drie witte wijnkruikjes die in deze kast staan. Het geluk wil dat we de vensterbank in de keuken hadden verbreed en er daardoor wat extra ruimte was ontstaan. Zodoende dat ik ze daar heb neergezet.
Jaren geleden toen ik nog thuis bij mijn ouders woonde, bracht ik altijd iets mee voor mijn moeder wanneer ik terug kwam van vakantie. Als ik ging vliegen, dan kon ik mijn vader het best een plezier doen met een goede fles cognac, die ik taxfree had gekocht, maar voor mijn moeder was een aandenken uit het land van mijn bestemming een beter cadeautje.
Deze drie kruikjes heb ik uit één van mijn bezoeken aan Spanje meegebracht. Ik heb ze zelf altijd heel leuk gevonden en daarom is het geen verrassing dat ze na het overlijden van mijn moeder bij mij terecht zijn gekomen. Voor mij zijn ze een aandenken aan zon, zee, uitgaan, en mijn onbezorgde jongere jaren.
Dat ze na al die jaren nog steeds heel zijn, mag een wonder heten, er is zelfs nog geen schilfertje af. De kruikjes zijn namelijk na hun reis uit Spanje al vier keer verhuisd.
Nadat ik ze uit de gang had gehaald, leken ze wel te stralen zo voor het raam. En tegen de zwarte vouwgordijnen steken ze ook mooi af. Ze staan nu voor mij op de perfecte plaats en voorlopig haal ik ze hier niet weg.