ZATERDAG 2 APRIL 2022
In Februari 2020 werd Laurence geopereerd aan zijn schouder en moest daarna nog een aantal weken revalideren waardoor hij thuis kwam te zitten.
Van COVID-19 hoorden we toen nog niet veel en wisten eigenlijk alleen dat er een soort van SARS- griep was uitgebroken in China. Dat dit zulke extreme vormen aan zou nemen met allerlei maatregelen, was nog een ver van ons bed show. Het was nog voor de carnavalstijd van dat jaar.
Zelf was ik er op ingesteld dat hij een aantal weken thuis zou komen te zitten, maar toen een paar weken later Noord-Brabant als eerste op slot ging en hij thuis moest werken voor onbepaalde tijd, had ik daar in eerste instantie wel moeite mee.
Ik moest zelf al wennen dat ik werkeloos was en dus thuis zat, want per 1 maart was ik officieel uit dienst bij het ziekenhuis en eerder dan ik had verwacht, met vervroegd pensioen.
Kort daarop moest ik al mijn afspraken annuleren, vanwege de maatregelen die volgden, en nu was hij ook nog thuis.
Doordat Laurence, uit (over)bezorgdheid voor mijn gezondheid, mij probeerde af te remmen in de huishoudelijke werkzaamheden zorgde wel eens voor spanningen.
Gelukkig had mijn personal trainer een oplossing gevonden om toch het sporten onder begeleiding door te laten gaan en ik keek dan ook uit naar de twee keer in de week dat ik bij hem in de tuin mijn oefeningen kon doen, even weg van huis.
Laurence was inmiddels thuis zijn werkzaamheden aan het oppakken en langzaamaan zijn uren aan het uitbreiden. Hij sprak al over naar het werk kunnen gaan als hij weer halve dagen kon werken, maar er kwam bericht van zijn baas dat iedereen voorlopig nog thuis moest werken.
In mei was het zover dat voor mij de revalidatie weer ingezet kon worden. De consulten bij revalidatiearts, psycholoog en ergotherapeut gingen via videobellen, maar naar de fysiotherapeut kon ik wel en ook daar ging ik trainen onder begeleiding. Inmiddels trainde ik 4 - 5 x per week, voor mijn benen en conditie bij de revalidatie en voor buik- en armspieren bij mijn personal trainer. Ook Laurence kon zijn bezoeken aan de fysiotherapeut weer hervatten.
Mijn gesprekken met psycoloog en ergotherapeut hebben er toe bij gedragen dat Laurence en ik onze draai konden vinden in het samen thuis zijn. Hij remde mij niet meer af en ik luisterde beter naar mijn lichaam. Ook hadden we ons ritme weer gevonden, s'morgens samen ontbijten en dan verdween Laurence naar boven om in de studeerkamer te gaan werken tot koffietijd. Daarna ging hij weer verder tot de lunch en naarmate hij meer uren per dag ging werken, ging hij ook na de lunch nog naar boven. Bij mooi weer, nam hij zijn laptop mee naar de tuin om daar te werken.
Ik begon het lekker te vinden, zo samen thuis, we hadden ook afgesproken dat ik ruimte had om naar behoefte mijn eigen dingen te doen. Maar aan het samen thuis zijn kwam een eind en Laurence vertrok weer iedere maandag tot en met vrijdag om 06.00 uur naar kantoor. Voor hem kwam er weer een ander ritme in de plaats , maar ik was van slag en moest mijn draai weer zien te vinden. Ik was dan ook helemaal happy als hij een vrije dag nam of eerder thuis kwam.
Gek toch eigenlijk, dat ik eerst wilde dat hij weer naar zijn werk ging, ik er, toen dat eenmaal weer gebeurde, zo'n moeite mee had. De angst voor de contacten die hij maakte speelde daar ook een rol in. Ik wist wel dat hij zelf heel voorzichtig was, maar waren de andere mensen dat ook? Daarbij vond ik het ongezellig zo alleen in huis, ik had helemaal geen energie om iets te doen en deed alleen het hoognodige. Dat heb ik toendertijd snel moeten aanpakken, want dat gelummel stuitte mij uiteindelijk tegen de borst.
Inmiddels ben ik er aan gewend dat hij vijf dagen in de week naar kantoor is en mijn agenda begint ook al aardig vol te lopen met de nodige afspraken en taken die ik moet of wil uitvoeren.
Het voordeel van de tijd daat Laurence thuis werkte, is dat we een oefenperiode hebben gehad, zoals hij het noemt, voor de tijd dat we over een paar jaar beiden met pensioen thuis zijn. En daarom hebben we een "bucketlist" opgesteld, die zo nu en dan wordt aangevuld met de dingen die we dan willen gaan doen. Dat wordt GENIETEN!
