8 JUNI 2021
In het begin van de COVID- 19 tijd, hebben Laurence en ik, toen we samen thuis waren, een bucketlist gemaakt met steden en landen die we willen bezoeken. We maakten plannen om, nadat Laurence officieel AOW-er zou zijn in 2021, iedere maand een weekend in telkens een andere stad in Nederland door te brengen om zo Nederland beter te leren kennen, want er is in eigen land nog zoveel te zien en te beleven.
Nadat we van lieverlee weer een beetje het gewone leventje konden oppakken, hebben we in de zomer van 2021 de eerste stad aangedaan en natuurlijk viel de keus op Groningen, zodat we meteen na lange tijd onze oudste zoon en zijn vriendin weer konden ontmoeten.
Op vrijdag zijn we vroeg in de middag vertrokken naar het hotel waar we voor alle dagen een kamer hadden geboekt, het van der Valk Zuidbroek, wat op een steenworp afstand van Groningen ligt.
We hebben hier al meerdere keren gelogeerd en dat was ons altijd goed bevallen. We hebben er bijna onze eigen kamer, want we slapen telkens in kamer nummer 2, een luxe kamer op de begane grond, dicht bij het restaurant. Dit is vooral voor mij handig, want dan hoef ik niet ver te lopen als we gaan eten en hoef ik maar één kruk te gebruiken.
De kamers zijn gesitueerd in een apart gebouw naast het hoofdgebouw waar het restaurant, receptie, congreszalen en dergelijke in gevestigd zijn. Je moet dus altijd een stukje via buiten om over te steken naar het restaurant.
We werden, net als alle voorgaande keren, nu ook weer vriendelijk ontvangen.
Na inchecken gingen we naar onze kamer om ons te installeren. De koffers, toilettas en beautycase kregen hun vaste plek en onze laptops logden we in op het WIFI netwerk van het hotel.
VOORGERECHT: Laurence koos voor eggs Benedicte met asperges en ik wilde de Groninger mosterdsoep.
HOOFDGERECHT: Laurence nam de kipsaté en ik koos voor de zalm in pistachekorst. Dit alles werd geserveerd met friet en aardappeltjes. Laurence had een grote hoeveelheid Atjar als groenten erbij en ik kreeg een mix van boontjes, worteltjes en bloemkool met een kaassaus erover, wat tot mijn verrassing erg lekker was. Er stond ook nog een klein bakje appelmoes bij, maar na één hap hiervan wist ik meteen weer waarom ik geen appelmoes meer lust.
Het was heerlijk weer en 's avonds hebben we in het hotel van een lekker diner genoten.
Dit vond vanwege de Corona-maatregelen buiten op het terras plaats en om 20.00 uur, moest je uitgegeten zijn, want dan werd het terras gesloten. Vandaar dat de keuken een uur eerder, om 19.00 uur, al dicht ging.
We begonnen beiden met een alcoholvrije cocktail voordat we een keuze voor het eten maakte.
DESSERT: Omdat je maar tot 20.00 uur kon eten, moesten we alle gerechten voor aanvang doorgeven, dus waren misschien onze ogen groter dan onze maag. Laurence zijn keuze voor het toetje was gevallen op de crème Brulee waar bosvruchtenijs bij werd geserveerd en voor mij kwam er Eton Mess Alles was even heerlijk, maar deze grote porties waren we niet meer gewend.
We zaten beiden dan ook propvol en konden niets meer naar binnen werken, dus rekenden we af en gingen naar onze kamer om nog even TV te kijken voordat we gingen slapen.
Zaterdagochtend mocht er voor eerst weer het ontbijt genuttigd worden zoals vanouds, binnen waar je zelf je eten en drinken kon halen bij het uitgebreide ontbijtbuffet. Omdat ik niet goed ter been ben, regelt Laurence alles en haalt niet alleen voor zichzelf maar ook voor mij het eten en drinken. We lieten het ons goed smaken en zijn na het ontbijt richting Groningen vertrokken.
Nadat we eerst in een overdekt winkelcentrum wat boodschappen hadden gedaan, want het regende en het was een stukje kouder dan de dag ervoor, dronken we hier nog koffie voordat we naar de binnenstad gingen. Het was inmiddels droog geworden en we hebben de rest van de dag buiten doorgebracht. Natuurlijk moest er een foto bij de Martinitoren gemaakt worden en terwijl Laurence daar een foto van mij aan het maken was, kwam een moeder en dochter naar ons toe en vroegen of ze ons of we niet samen op de foto wilden. Daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen en de moeder maakte meteen een aantal kiekjes van ons met op de achtergrond de " D' Olle Grieze", (de oude grijze). Deze toren is met haar 97 meter hoogte een herkenbare en karakteristieke trekpleister en het symbool van de skyline van de stad Groningen.
Op het plein ervoor staan sinds vier weken een aantal houten banken rondom grote bloembakken. Daar hebben we een tijdje gezeten en raakten al snel in gesprek met een 73 jarige Groningse dame, die ons onder andere het nodige van Groningen vertelde. De tijd vloog hierdoor snel voorbij.
Aan het plein bij de Martinitoren is ook het Gemeentehuis gevestigd, wat een tijdje helemaal in de steigers heeft gestaan vanwege restauratiewerkzaamheden. Deze steigers staan nu alleen nog aan de rechterzijkant van het gebouw.
Omdat we toch iets meer van het centrum wilden zien, hebben we daarna een rondje door de winkelstraten gemaakt. Groningen is een stad met veel fietsers en overal zie je dan ook vele fietsen geparkeerd staan. Op een aantal plekken is er zelfs bewaking bij, die ervoor zorgen dat alle tweewielers in nette rijtjes komen te staan. Een goede standaard op je fiets is hier wel een must.
Halverwege de wandeling moest Laurence even op een bankje uitrusten, want hij was een beetje moe geworden van het duwen van mijn rolstoel, met mij erin, over de straten met kleine steentjes. Op het bankje was de volgende tekst te lezen: "Kink die nait aargens van?" wat betekent "Ken ik jou niet ergens van?"
Na onze wandeling vervolgd te hebben, gingen we terug naar het plein bij de Martinitoren, waar na een tijdje onze oudste zoon en zijn vriendin zich bij ons voegden en hebben we met hun een ander indrukwekkend, maar vele jaren jonger gebouw bezocht, namelijk het Forum.
Het Forum is een ontmoetingsplek voor iedereen die nieuwsgierig is naar de wereld van nu en de mogelijkheden van morgen. Met internationale exposities, museum Storyworld, vijf filmzalen, een multifunctionele zaal, de bibliotheek, het Smartlab, horeca en een dakterras met fenomenaal uitzicht over de stad Groningen. In de shop op de begane grond hebben we wat aandenken gekocht, zoals een boekje met Groningse streekgerechten en wetenswaardigheden en een zak drop met Olle Griezen oftewel Martinitorendrop.
Hierna zijn we naar de 10de etage gegaan om een blik over de stad te werpen. Het dakterras was niet toegankelijk, vanwege een storing met de lift. Dat we niet hoger konden komen, vond ik niet erg, want ik heb hoogtevrees en doordat we nu achter glas alles konden bekijken, vond ik wel zo veilig. Het was jammer dat het toch erg bewolkt was, zodat je niet al te ver weg kon kijken, maar we kregen toch nog een redelijke indruk van het centrum. Het mooiste vond ik dat de Martinikerk en toren in zijn geheel te fotograferen was.
Omdat er om 17.00 uur een tafel voor ons gereserveerd stond bij een favoriet sushi restaurant van zoonlief en vriendin, konden we niet het hele gebouw verkennen. Dus togen we met inmiddels de nodige trek richting het Japanse restaurant IMONO. Hier hebben we een gezellige avond gehad met lekker eten en heerlijk bij gekletst. Op onderstaande foto's een kleine indruk van de gerechtjes. Per ronde kon je per persoon 5 gerechtjes bestellen via een tablet, die daarna bij je tafel werden gebracht.
Je kon merken dat veel mensen er naar verlangden om weer uit eten te kunnen gaan. Wat we eerst als een vanzelfsprekendheid beschouwden, waarderen we nu veel meer. Iedereen was vrolijk en zelfs het personeel genoot van het feit dat ze weer gasten konden ontvangen. Na afloop namen we bij de parkeergarage afscheid van onze zoon en zijn vriendin en gingen wij richting hotel voor een goede nachtrust, want de hele middag in de buitenlucht in combinatie met het lekkere eten en wat cocktails had ons slaperig gemaakt.
Zondag was een sombere dag die ook weer met regen begon. Na het ontbijt gingen we richting Appingedam, omdat Laurence hier in 1976 een aantal maanden in de kazerne gelegerd was tijdens zijn diensttijd, wilde hij dit plaatsje nog eens bezoeken. Toen we hier arriveerden, hebben we wat rond gereden, maar of dat het kwam door het slechte weer of omdat het zondag was, het zag er erg uitgestorven en triest uit. We zijn nog even doorgereden naar Delfzijl, want dat lag maar op 4 km afstand, maar ook hier was het een trieste bedoening. We kregen inmiddels trek in koffie, maar in geen velde of wege was er een gelegenheid te vinden, dus gingen we terug naar het hotel.
Onderweg passeerden we een aantal bruggetjes, waar we voor moesten wachten, omdat er wat bootjes aankwamen die te hoog waren om er zo onderdoor te varen. Dus moest de brug open.
Na in het hotel koffie met gebak, voor Laurence een Bossche bol en voor mij een appelpunt, gegeten te hebben, bedachten we dat we toch eigenlijk nog wel het Forum in Groningen verder wilden bekijken en zijn we weer richting de stad vertrokken.
We hebben de rest van de middag hier doorgebracht, voornamelijk in de bibliotheek en in één van de horeca gelegenheden om wat te drinken en te eten, met, hoe kan het anders, uitzicht op de Martinitoren.
Na nog even door de winkelstraten gewandeld te hebben, werd het tijd om weer naar het hotel terug te gaan, zodat we ons nog konden opfrissen en uitrusten voordat we om 19.30 uur aan tafel zouden gaan.
Op onze laatste avond, zondag, aten we 's avonds weer in het hotel, binnen in het restaurant dit keer. Vanaf zaterdag 5 juni was dit weer toegestaan, wel met de nodige beperkingen nog.
We starten net als vorige keer met een cocktail. Laurence nam een cocktail met alcohol, een Mata Hari. Deze cocktail bevat apricot brandy, sinaasappelsap, rum en grenadine. Mijn cocktail was alcoholvrij en had de naam Fruit Punch, deze bestond uit ananassap, sap van passievruchten, sinaasappelsap en cranberry sap, alles gemengd met gecrunched ijs. Erg lekker en door de cranberry sap niet te zoet.
VOORGERECHT: Laurence had een gebonden aspergesoep en ik een frisse aspergesalade met parmaham.
HOOFDGERECHT: Dit was voor ons beiden hetzelfde Asperge Flamande, wat naast asperges bestond uit ham, ei en krieltjes met een botersaus.
DESSERT: Laurence zat helemaal vol na deze maaltijd, ook vanwege het flinke bord gebonden soep waar brood bij was geserveerd, zodat hij geen toetje meer hoefde. Maar ik lustte nog wel wat en had gekozen voor verse aardbeien met vanille ijs. Hierna was het voor mij ook genoeg.
Een Groningse spreuk, wanneer je maag gaat protesteren, omdat je bijvoorbeeld teveel gegeten hebt, was voor mij op dat moment wel van toepassing
"Is de moag joe op de riddel, dan is vaasten 't beste middel"
(Is je maag van streek, dan is vasten het beste middel)
Na het eten gingen we voldaan terug naar onze kamer voor de laatste overnachting. Eerst hebben we nog een tijdje nagenoten van het weekend voordat we gingen slapen.
Maandagmorgen waren we vroeg wakker en na het douchen en aankleden zijn we op ons gemak naar het ontbijt gegaan. Je kon merken dat er al veel gasten naar huis waren, want het was een heel stuk rustiger dan de voorgaande dagen. Weer terug op de kamer hebben we de koffers ingepakt en zijn we gaan uitchecken. We waren vrijdag met warm weer en veel zon aangekomen en gingen nu ook met zonnig weer weg.
Onderweg reden we weer langs de vele groene vlaktes die Groningen rijk is, en later door meer bosrijk gebied toen we ter hoogte van de Veluwe waren. De klaprozen bloeiden ook uitbundig langs de kant van de weg. Naarmate we dichter bij huis kwamen, zagen we meer huizen en ook het verkeer werd drukker.
Halverwege, bij Elburg hebben we nog een stop gemaakt voor een combinatie van koffiepauze en lunch.
Bij een La Place restaurant konden we na een gezondheidscheck, wat bestond uit het invullen van een formulier met vragen, een plekje zoeken, nadat we wat te eten en drinken bij het buffet hadden gehaald.
Vanwege het lekkere weer kozen we voor een tafeltje op het terras. Nadat we hier een tijdje hadden gezeten, vervolgden we onze weg naar huis.
Eenmaal thuis, aan het begin van de middag, nam het dagelijkse leven weer zijn aanvang. Nadat Laurence de auto had leeggehaald, vertrok hij richting garage voor een controle van de auto. Ik ruimde intussen de koffers op en draaide meteen een volle wasautomaat.
Zoals gebruikelijk maakte ik alvast een huishoudelijke planning voor de rest van de week.
We kunnen terug kijken op een paar heerlijke dagen, en ik kan er weer even tegen, maar kijk uit naar ons volgende weekendje samen weg.
Welke stad het dan wordt weet ik nog niet, maar er is keus genoeg, want ons bucket-lijstje is lang.
Inmiddels zijn we al weer een paar keer naar Groningen geweest. Niet zozeer om de stad te bekijken, maar meer om onze zoon en zijn vriendin te bezoeken. We rijden niet meer op één dag heen en weer, maar verblijven tegenwoordig bij van der Valk Hoogkerk, als we naar Groningen gaan. Dit is een redelijk nieuw hotel, waarbij ik niet in een bad of douchebak hoef te stappen als ik wil douchen, maar hebben ze een ruime inloopdouche. Het heeft ruime kamers van alle gemakken voorzien, met een goed bed waarboven in iedere kamer een afbeelding van de Martinitoren hangt.
Dit hotel ligt ook dichter bij waar onze oudste zoon en zijn vriendin wonen. En aangezien we altijd naar Groningen gaan om hun te bezoeken, heeft dit hotel nu onze voorkeur.
Op 24 april 2022 zijn we hier ook geweest, omdat onze zoon 30 jaar werd. 's Avonds zijn we heerlijk, met zijn vieren, in het centrum uit eten geweest bij Block & Barrels een pub / eethuis, waar goed te proeven is dat ze verstand van vlees hebben en met een vriendelijke bediening.
En nog steeds zijn we niet uitgekeken op Groningen en vanwege onze zoon, hebben we een goed excuus om hier vaker naar toe te gaan.
OPMERKING : Sinds juli 2022 woont onze oudste zoon weer alleen. Dan voelt Groningen voor mij als moeder, extra ver weg. Gelukkig was en is mijn man bereid om wat vaker die kant op te gaan en zijn we inmiddels alweer een aantal weekenden bij hem op bezoek geweest. (17-12-2022)