3 NOVEMBER 2020
Dit jaar kon onze geplande vakantie helaas geen doorgang vinden, maar gelukkig hebben we genoten van een fantastische zomer, dus we hebben het niet echt gemist. Een jaartje overslaan is niet zo erg toch, er zijn tenslotte genoeg mensen die nooit op vakantie gaan of kunnen gaan. Dus geen geklaag. Maar nu de dagen aan het korten zijn, de temperatuur daalt en we weer een sombere tijd te gemoed gaan, begint het bij mij te kriebelen. Het komt natuurlijk ook dat tijdens deze periode, hoe mooi ik de herfst ook vind, mijn fibromyalgie klachten weer toe gaan nemen. Hopelijk worden deze dit jaar niet zo erg als anders, omdat ik nu meer in beweging ben en 3 x per week sport.
Omdat ik de laatste tijd met regelmaat oude foto's heb zitten bekijken, kwamen natuurlijk ook de vele vakantiefoto's voorbij en dat was voor mij de aanleiding om een blog te wijden aan één van mijn favoriete vakantiebestemmingen, namelijk Zuid-Frankrijk, de Côte d'Azur. Meerdere keren hebben we er met en zonder kinderen doorgebracht en iedere keer geniet ik weer volop van de zon en de zee, de ontspannen sfeer, het flaneren over de diverse boulevards, het heerlijke eten, de leuke dorpjes et cetera.
Wij vinden de weg ernaartoe, de Route du Soleil, zo'n prettige weg om te rijden dat we zelfs op onze vakantietrips naar Italië deze weg nemen. Je betaald natuurlijk wel tol, maar de wegen zijn breed, goed geasfalteerd en om de 40 kilometer zijn er tankstations met eetgelegenheden, die 24 uur per dag open zijn en waar je zonodig zelfs kunt douchen. Voor het betalen van de tol hebben we een apparaatje in de auto, die automatisch detecteert als je tolpoortje door moet en we niet in de rij voor de kassa hoeven te staan met contant geld. Aan het eind van de maand wordt het bedrag automatisch van je bankrekening afgeschreven.
Vaak hoor ik mensen negatief over de Fransen praten, dat ze niet bereid zouden zijn om Engels te spreken, maar ik heb dit nooit zo ervaren. Misschien omdat ikzelf in het buitenland altijd eerst de moeite neem om mij in de lokale taal verstaanbaar te maken, ik ben tenslotte bij hun te gast. En tot nu toe is mijn ervaring dat, wanneer men merkt dat ik een toerist ben, zij zelf ook moeite doen voor mij. Ze gaan langzamer praten, gaan over op Engels, al dan niet gebrekkig, als ze merken dat dit voor mij makkelijker is, of proberen met handen en voeten zoveel mogelijk duidelijk te maken. Ik heb ook nog nooit meegemaakt, dat men ongeduldig werd als het wat langer duurde voor ik begreep wat men mij duidelijk probeerde te maken.
Nu moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ik uitsluitend in Parijs, Euro Disney en de Franse Riviera ben geweest en dit zijn natuurlijk wel de gebieden waar veel toeristen komen. Ik kan mij voorstellen dat men dan sneller bereid is om Engels, of een andere buitenlandse taal te spreken.
Mijn favoriete plaats aan de Côte d'Azur is met stip Saint Maxime, dit is zo'n leuk dorp. Wij houden van shoppen en hier kunnen we ons hart ophalen, vooral als er markt is. Een paar jaar geleden verbleven we hier en hebben we een winkeltje aan de boulevard bezocht waar alleen witte katoenen en linnen kleding verkocht werd. Het klinkt misschien saai, maar ze hadden zulke mooie shirts en blouses , dat ik niet kon kiezen. Uiteindelijke hebben we voor Laurence een overhemd en een dun gebreid linnen shirt met lange mouw gekocht. Bij de dames kleding hadden ze helaas niet mijn maat. Ik hoop dus dat, als we volgend jaar weer die kant op kunnen gaan, het winkeltje nog bestaat en ik inmiddels genoeg ben afgevallen om daar wat te kunnen kopen.
Waar ik ook altijd van geniet en een plaats die we nooit overslaan is Saint-Tropez, vooral om mensen te kijken, lekker vanaf een terrasje, op een bankje aan het water of een bezoek aan het pleintje in het centrum. Hier wordt dagelijks door de oudere mannen en vrouwen van het dorp Petanque gespeeld, de Provençaalse variant van Jeu de Boules. Zittend op een van de bankjes aldaar vind ik het heerlijk om het spel te volgen en te genieten van het gekibbel van de deelnemers over de scores en of de bal wel juist is geworpen.
In de haven zie je de duurste jachten liggen en kom je veel hoogblonde, gebruinde dames tegen die voorzien zijn van de nodige sieraden, dure zonnebrillen en designer tassen. En in het centrum en de parkeergarage kom je dure en exclusieve auto's tegen. Om hier een kopje koffie te drinken moet je opletten bij welke gelegenheid je dit doet. Des te dichter aan het water en des te comfortabeler de stoelen, des te duurder de rekening is. Jaren geleden moesten we voor 4 cappuccino's al 25 euro neertellen. De ober gaf ons deze peperdure rekening zonder blikken of blozen, maar naar een fooi kon hij mooi fluiten.
Een paar jaar later kwamen we erachter dat het altijd nog erger kan, toen Laurence en ik een lunch gingen nuttigen in het Italiaanse plaatsje Portofino. Voor een simpele salade, een bord Minestrone en een liter water mochten we een rekening van 80 euro ontvangen. Na deze rekening begreep ik ook waarom de eigenaresse iedere gast verwelkomde met een grote glimlach op haar opgespoten lippen. Laurence zei dan ook dat hij bij het afrekenen een bijdrage voor haar volgende botoxbehandeling had gedaan.
Toch is het niet overal duur. We hebben in Cannes een keer heerlijk en uitgebreid geluncht voor een redelijke prijs en werden ontzettend leuk bediend door onze serveerster, die een belangstellend praatje aanknoopte. Nadat we aangaven naar de boulevard op te zoek te zijn legde ze uit hoe we het beste onze tocht konden vervolgen en tot slot nam ze afscheid van ons in het Nederlands.
De grootste stad van de Côte d'Azur is Nice, waar we ook meerdere keren een bezoek aan hebben gebracht. We hebben hier een keer een stadtour met een treintje gedaan, die ons naar de top van een berg bracht. Eenmaal boven kregen we de tijd om onze benen te strekken en van het mooie uitzicht over de stad Nice te genieten. Natuurlijk werden er hier de nodige foto's gemaakt door alle passagiers dus ook door ons.
Tijdens onze eerste vakantie aan de Côte d'Azur met de kinderen hebben we Monaco bezocht. Tyrrell zat af en toe nog in een wandelwagen en dat was hier niet echt handig, want doordat Monaco tegen de bergen aan ligt vindt je hier veel trappen die je moet beklimmen om van de ene straat in de andere te kunnen komen. Ondanks dat ik nu niet makkelijk een trap op ga, staat een tweede bezoek aan deze dwergstaat wel op mijn bucketlist.
De kinderen vonden het hier prachtig vooral toen ze een oude formule 1 wagen van dichtbij konden bewonderen. Dit bezoek en de kermis in Cannes waren voor hun het hoogtepunt van die vakantie.
Toen de kinderen nog meegingen en we rekening met de schoolvakanties moesten houden, trokken we meestal in de meivakantie naar het zuiden. Maar sinds we met zijn tweetjes zijn, hebben we onze vakantieperiode verschoven naar de maand juni. Voor volgend jaar staat Zuid Frankrijk weer op de verlanglijst, maar nu willen we later en langer. Misschien klinkt het nuffig, maar ik hoop dat het doorgang kan vinden, want nu ik de foto's zie kijk ik er naar uit om het mondaine leven aldaar weer van dichtbij mee te maken. In deze omgeving is de smaak van vers stokbrood en croissantjes toch net iets lekkerder, vooral genuttigd op een terrasje in de ochtendzon.
