11 juli 2020
In 2009 heb ik voor het eerst het North Sea Jazz festival bezocht. De aanleiding was een verjaardagscadeau voor onze oudste zoon. Het was het jaar dat Adele voor het eerst bekendheid kreeg en mijn zoon was van begin af aan een groot fan van haar en hij had mij ook aangestoken.
Mijn man had twee kaartjes geregeld en samen togen we die dag van België, waar we toen woonden, naar Rotterdam. We waren ruim op tijd weggegaan en hebben er een gezellige dag van gemaakt. In de grote zaal waar uiteindelijk Adele zou optreden hadden we een plekje helemaal vooraan bemachtigd en we hebben haar dan ook goed van dichtbij kunnen bewonderen. Het was het hoogtepunt van een geweldige dag. Toen we na middernacht thuis kwamen, zaten we nog vol met adrenaline en hebben we eerst de uitzending met o.a. interviews van de artiesten op de TV bekeken, voordat we naar bed gingen
Onder normale omstandigheden zou gisteren het jaarlijkse North Sea Jazz festival in Ahoy Rotterdam weer begonnen zijn. Helaas, maar wel terecht, zijn alle evenementen dit jaar afgelast vanwege COVID -19.
Ik vind het een ontzettend leuk festival en bij ons in het gezin is het sinds die eerste keer in 2009 een beetje familitraditie geworden om dit festival te bezoeken, vooral van mijn oudste zoon.
Van 2009 tot en met 2013 ben ik, met uitzondering van 2012, ieder jaar samen met hem hier naar toe geweest. In 2014, toen ik door omstandigheden niet kon gaan, zijn onze beide zoons samen geweest en een jaar later met het hele gezin.
Na een paar keer overgeslagen te hebben gaan onze zoons af en toe alleen of met vrienden, naar dit festival, wat natuurlijk leuker is dan met je moeder.
Van oudsher vond dit festival in Den Haag plaats en waren het voornamelijk jazzmuzikanten die hier te zien en horen waren.
Het North Sea Jazz Festival is een jaarlijks muziekfestival dat in het tweede weekend van juli wordt georganiseerd. De eerste editie vond in 1976 plaats in het Haagse Nederlands Congresgebouw. De begincijfers: zes concertzalen, driehonderd muzikanten en zo'n negenduizend bezoekers. In dit allereerste festivaljaar traden jazzlegendes als Sarah Vaughan, Count Basie, Dizzy Gillespie en Stan Getz op.
Vanaf 2006 wordt het North Sea Jazz Festival gehouden op een nieuwe locatie, Ahoy Rotterdam. Het festival is sinds de oprichting uitgegroeid tot een omvang van vijftien podia, 150 acts en meer dan 25.000 bezoekers per dag.
Tegenwoordig is het niet alleen Jazz wat er te horen is, maar de Soul en Funk is ook goed vertegenwoordigd, waardoor het toegankelijker geworden is voor een breder publiek.
De jaren dat ik hier met mijn zoon naar toe ging, meestal op een zaterdag of zondag, afhankelijk van het programma, troffen wij het met het weer en was het lekker zonnig, zodat ook de buitenpodia tot hun recht kwamen en veel bezoekers hadden. Het is gezellig vertoeven met mooi weer op het binnenplein van Ahoy, met de verschillende eet- en drankkramen, terrasjes en ijskar.
Je kunt je hier aan allerlei (Internationaal) eten te goed doen, maar voornamelijk genieten van de artiesten, want daar kom je uiteindelijk voor. Niet alleen voor de grote namen, maar het leuke is als je een artiest heb gezien die op dat moment nog redelijk onbekend is en die een paar jaar later een groot artiest is geworden of waarvan je dan een nummer op de radio hoort dat een hit wordt.
In 2013 trad er op een klein buitenpodium (Congo Square) Jon Batiste een paar keer per dag op met zijn band. Heel aanstekelijk zoals zij muziek maakten, stilstaan was geen optie. Op het moment heeft hij een hit met het nummer "We are". Natuurlijk moet ik zodra ik zo iets hoor even met mijn zoon appen van "Weet je nog . . . . . ?"
We hebben heel wat grote artiesten hier gezien van Adele tot John Legend. Onder andere Chaka Kahn, Stevie Wonder, Emeli Sandé, Jamie Cullum, Candy Dulfer, Joss Stone, Seal, Gregory Porter, The Roots en nog vele anderen. Dat is het leuke van het festival, de kaarten zijn niet goedkoop, maar je kan meerdere artiesten zien en de meesten treden toch een uur op. Eén keer werd er tussendoor in de grootste zaal de finale van het WK voetballen uitgezonden, omdat Nederland aan deze wedstrijd meedeed. Helaas werd er verloren, daarna trad Stevie Wonder op en de teleuurstelling na deze nederlaag die je in de hele zaal voelde, verdween als sneeuw voor de zon en werd het een feestje.
Ondanks dat ik nu al een aantal jaren niet meer naar dit festival ben geweest, hoop ik toch nog een keer met Laurence hier naar toe te kunnen. Voor volgend jaar gaat dit waarschijnlijk niet lukken, want de mensen die dit jaar een kaartje hadden, kunnen deze bewaren voor volgend jaar en aangezien alles al was uitverkocht is de kans om een ticket te bemachtigen vrij klein. Ik jhoop dat dit het enige jaar is dat het festival niet door gaat, want het zou jammer zijn als dit soort festivals, door de nodige financiële schade, geen doorgang meer kunnen vinden.
