6 SEPTEMBER 2020
Gisteren was het weer zo'n dag die je als ouder vaak wilt meemaken, ik althans wel.
Ik was eind juli al zo blij dat we weer op bezoek konden bij onze oudste zoon (en zijn vriendin, inmiddels ex) die in het Noorden van het land wonen. Maar nu hadden zij vakantie en zijn gisteren de gehele dag bij ons op bezoek geweest.
Ook de jongste was , samen met zijn vriendin, van de partij. We werden getrakteerd op een echte Bossche Bol, want de vakantiegangers hadden vrijdag een bezoekje aan Den Bosch gebracht.
Gisteren heb ik daarom even mijn dieet overboord gezet om hiervan met volle teugen te genieten, zonder schuldgevoel of de gedachte hoeveel ik hiervan zou aankomen. Het smaakte me heerlijk.
De dag hebben we al (bij)kletsend doorgebracht en na de lunch werden de bordspellen uit de kast gehaald. De kinderen gingen eerst met zijn vieren aan de slag met het spel "De Mol", dat wij enige tijd geleden hadden aangeschaft, maar waar we nog geen gelegenheid voor hadden gehad om het te spelen. Zij konden het nu mooi inwijden, wat dan ook fanatiek gedaan werd. Wat dat betreft zijn ze aan elkaar gewaagd. Laurence en ik zaten het vanaf de bank gade te slaan en te genieten om hun zo bezig te zien en te horen.
Tegelijkertijd met dit spel hadden we het bordspel "De Slimste" gekocht en ook dat moest natuurlijk uitgeprobeerd worden. Hierbij heb ik één ronde meegespeeld en de andere ronde was ik degene die de vragen stelde. Het fanatisme hebben onze jongens niet van een vreemde, want bij een spelletje wil ik ook altijd winnen.
Nadat we zo een paar uren hadden doorgebracht, was het tijd om te gaan eten. We hadden gereserveerd bij het favoriete restaurant van de oudste en zijn vriendin, namelijk Japans restaurant Umé.
Het was, voor Laurence en mij, de eerste keer dat we weer echt uit eten gingen en dat was een bijzondere ervaring met de inmiddels nieuwe regels voor de horeca. Er mogen maar maximaal 4 personen aan één tafel plaats nemen, dus stonden er twee tafels voor ons klaar. Laurence zat aan de ene tafel met onze oudste en vriendin en ik had plaats genomen aan de andere tafel met de jongste en zijn vriendin. Ondanks de afstand tussen de tafels konden we wel met elkaar communiceren, maar de meeste tijd voerden we het gesprek aan de eigen tafel. Wisselen kon ook niet, want men verwacht dat je meewerkt aan de voorgeschreven regels, wat terecht is natuurlijk.
Aan het begin van de avond, kregen we per tafel een formulier, waarop iedereen zijn naam, email adres en telefoonnummer in moest vullen. Dit voor de verplichte registratie, gebaseerd op het modelnoodverordening van de Rijksoverheid en de laatste corona-richtlijnen van het RIVM.
We hebben het heel leuk gehad en lekker gegeten, ik heb door de kleine hapjes en de diverse keuzes mij toch nog een beetje aan mijn eetlifestijl kunnen houden. Ik heb de meeste keren salades met groente, vis, garnalen, kipspiesjes en dergelijke gegeten. Ik heb wel een paar kleine sushi's op, maar de hoeveelheid koolhydraatrijke rijst was te verwaarlozen. We sloten natuurlijk af met een bolletje ijs en een thee of koffie. Ik nam een heerlijk potje Jasmijnthee, wat ervoor zorgt dat je geen vol gevoel overhoud na het eten van zoveel kleine gerechtjes.
Maar aan alles komt een eind dus ook aan gezelligheid helaas. Op de parkeerplaats namen we afscheid van elkaar en ging ieder weer zijn eigen weg. Thuisgekomen hebben we de "rommel" opgeruimd, de vaatwasser aangezet en zijn moe maar voldaan naar bed gegaan. Ik kijk alweer uit naar de volgende keer.
